help !!!!!

  • mandy

    hallo iedereen

    ik ben bijna 18 en dan moet ik fulltime gaan werken

    maar door mijn fobie vind ik en weet ik al zeker dat ik dit niet aankan

    wie weet wat ik kan gaan doen ?????

    ik ben bang dat als ik moet gaan werken dat ik weer helemaal terugval naar het begin

    alvast bedankt

  • Hans.

    Hallo Mandy.

    Wat ik je aan kan raden is om naar een hypnotherapeut te gaan, om te proberen aan de weet te komen waar die fobie vandaan komt, of hoe hij is ontstaan, tenminste als je dat nog niet weet.Ik weet ook dat als je aan gediplomeerde therapeut hebt je zeker van je fobie afkomt. Mischien heb je hier wat aan, ik voor mij weet dat het werkt, heb het bij ondervinding. De H.G.Hans.

  • dientje

    wat fobie

  • Math

    Klopt Hans, helemaal gelijk. Een fobie ontstaat altijd uit een onverwerkte ervaring. Door bijvoorbeeld regressietherapie toe te passen kun je bij de oorzaak van de fobie komen. Een goed therapeut begeleid je in dit proces. Je herbeleeft de ervaring, geeft hem een plaats in je leven en in je denken waarna je angst tot normale proporties wordt teruggebracht.

    Angsten heeft ieder mens in zijn leven. De een in meerdere of mindere mate dan de ander. Punt is dat je leert omgaan met je angsten. Bij een fobie gaat de angst met je op de loop.

    Zoek een goede therapeut op en na een paar sessies ben je je fobie de baas.

    Sterkte toegewenst, want ook de therapie zelf is vaak zwaar.

    Math

  • joan

    Goede morgen mandy.

    Weet uit ervaring waar je het over hebt,ik was jaren lang fobisch.Ik durfde niet de straat op want dan was ik duizelig en bang om flauw te vallen,Durfde niet in een lift, niet in winkels,niet in openbaar vervoer,dus die ervaringen heb ik ook gehad je word er heel onzeker door.

    Tot het moment dat ik dacht het kan niet erg worden dan het nu is en ik hulp ging zoeken.Eerst kwam ik bij de fisio terecht voor ademhalings oefeningen ging daar als een mummie heen helemaal verstart,dat was het begin.

    Ik had ook medicijnen voor een hyperaanval en alles te onderdrukken,waardoor je gevoel op de achtergrond werdt gehouden,eigenlijk had ik geen sociaal leven meer terwijl ik in de verpleging werkzaam was.

    Maar om een lang verhaal kort te maken heb ik heel wat aan me zelf moeten werken en ben eigelijk zonder al teveel hulp er boven op gekomen.

    Want je moet ondanks alles heel veel investeren in je zelf en er voor gaan om weer normaal te kunnen functioneren.

    Wat ik heb gedaan was eerst de dingen die ik erg eng vond op gaan zoeken,bijv de straat opgaan en zeggen tegen jezelf wat kan me nou gebeuren wanneer ik val

    moet ik ook weer opstaan kan het niet alleen dan met hulp van andere,want dat is vaak het probleem bij fob,je bent vergeten of je durft geen hulp aan andere te vragen.Je gaat vaak stoer door het leven maar eigenlijk ben je niet zo,maar ga je je zo gedragen omdat de omgeving dat van je verwacht,en als je maar lang genoeg op die manier doorgaat en je zelf voor de gek blijft houden word er ingegrepen door je geest.De weg is lang geweest maar ik heb met veel tranen,angsten,zweten,de angsten tegemoet getreden, bij elke overwinning begin je je stukje bij stukje iets beter te voelen.

    Lieve mandy hopelijk geeft je dit een beetje moed om de angsten tegemoed te treden.maar probeer het wel te delen met iemand die je vertrouwd.

    Veel sucses

  • Math

    Goed van jou Joan dat je het helemaal zelf hebt kunnen klaren. Het is zoals je zegt, je meot veel in jezelf investeren. Waar ik vooral op doel is dat een goede therapeut dit proces kan verkorten. De investering in jezelf moet je toch doen. Een therapeut kan dat niet voor jou doen of invullen.

    Het is net als stoppen met roken. Er zijn mensen die er op eigen kracht vanaf komen. Ik heb dat ook zo gedaan en was in het verlefden een kettingroker. Maar velen kunnen het niet en redden het niet in hun eentje. Dat heeft niets met slapheid te maken, dat zit gewoon in jezelf.

    Geloof me Mandy, een goede therapeut helpt je een heel stuk op weg en zal inspringen op die plaatsen waar jij zelf tegen je grenzen van je mogelijkheden aanloopt. In het alternatieve circuit zijn vele mogelijkhedeen en vele therapieen voorhanden.

    Kijk eens goed om je heen en laat je vooral goed informeren.

    Je kunt ook bij het RIAGG terecht maar er kleeft een aantal nadelen aan die instantie.

    De wachtlijsten zijn enorm groot. Soms krijg je 1 gesprek per maand of nog minder. Je krijgt ook gemakkelijk een etiquet opgeplakt wat je in feite helmaal niet wil.

    Als je gaat solliciteren en je moet aangeven dat je onder behandeling hebt gestaan van een psychiater van het RIAGG kan dat al betekenen dat je op voorhand afgewezen wordt. Wat dat betreft is een particuliere therapeut veel anoniemer. Klinkt lullig, maar de praktijk is wel zo. Voor veel mensen is dit een afweging om voor een particulier te kiezen.

    Groeten

    Math

  • joan

    Goede morgen Math

    Even voor de duidelijkheid heb ik met behulp van medicatie en fisio,de eerste stappen genomen dus niet echt helemaal alleen.Wat ik probeerde aan te geven was,dat wanneer je er echt genoeg van hebt om op deze manier ouder te worden,er bij mensen een mechanisme op gang komt wat je de kracht geeft om het te willen veranderen.

    Natuurlijk snap ik ook wel dat het niet bij iedereen zo werkt zoals met alles het geval is.Ik vond dat ik de positieve afloop moest vertellen,maar wel zo .eerlijk mogelijk.Math schreef:

    >

    > Goed van jou Joan dat je het helemaal zelf hebt kunnen

    > klaren. Het is zoals je zegt, je meot veel in jezelf

    > investeren. Waar ik vooral op doel is dat een goede therapeut

    > dit proces kan verkorten. De investering in jezelf moet je

    > toch doen. Een therapeut kan dat niet voor jou doen of

    > invullen.

    > Het is net als stoppen met roken. Er zijn mensen die er op

    > eigen kracht vanaf komen. Ik heb dat ook zo gedaan en was in

    > het verlefden een kettingroker. Maar velen kunnen het niet en

    > redden het niet in hun eentje. Dat heeft niets met slapheid

    > te maken, dat zit gewoon in jezelf.

    > Geloof me Mandy, een goede therapeut helpt je een heel stuk

    > op weg en zal inspringen op die plaatsen waar jij zelf tegen

    > je grenzen van je mogelijkheden aanloopt. In het alternatieve

    > circuit zijn vele mogelijkhedeen en vele therapieen voorhanden.

    > Kijk eens goed om je heen en laat je vooral goed informeren.

    > Je kunt ook bij het RIAGG terecht maar er kleeft een aantal

    > nadelen aan die instantie.

    > De wachtlijsten zijn enorm groot. Soms krijg je 1 gesprek per

    > maand of nog minder. Je krijgt ook gemakkelijk een etiquet

    > opgeplakt wat je in feite helmaal niet wil.

    > Als je gaat solliciteren en je moet aangeven dat je onder

    > behandeling hebt gestaan van een psychiater van het RIAGG

    > kan dat al betekenen dat je op voorhand afgewezen wordt. Wat

    > dat betreft is een particuliere therapeut veel anoniemer.

    > Klinkt lullig, maar de praktijk is wel zo. Voor veel mensen

    > is dit een afweging om voor een particulier te kiezen.

    >

    > Groeten

    >

    > Math