Wellicht is het zinvol om eens met zijn allen na te gaan waarom zoveel mensen met chronische klachten in het alternatieve circuit belanden. Veelal raken ze op gegeven moment uitbehandeld en kan de reguliere geneeskunde geen invulling meer geven aan het verdere verloop van het genezingsproces.
Wat zoekt iemand dan bij een alternatief therapeut? Vaak in de eerste plaats erkenning van de ziekte. Een voorbeeldje ; fibromyalgie/CVS als er iets is dat in de medische wereld niet goed wordt begeleid is dat het wel. Na het stelling van de diagnose volgt vrijwel gelijk de conclusie “Leer er maar mee leven, want er is weinig aan te doen”. Iemand die net die diagnose heeft gehad komt dan op straat te staan en dan? Je staat daar min of meer met het gevoel, het zal wel tussen de oren zitten….. maar als dit zo zou zijn, zou een doorverwijzing naar psychiatrische hulp dan niet de meest logische weg zijn?
In de 2e plaats wil iemand graag zijn verhaal doen, en door een luisterend oor wordt veelal inzicht gekregen in de mogelijke oorzaak van het probleem, niet omdat de therapeut dit concludeert maar de client zelf… nu ligt juist bij de kern van dit probleem ook vaak de oplossing naar het werken aan het probleem.
Waarom springt de medische wereld hier zelf dan niet op in, mijns inziens laten ze hierin een stuk liggen die door het alternatieve circuit wel wordt opgevuld.
Ik ben het ook met heel veel vormen van therapie niet eens of zet er in ieder geval mijn vraagtekens bij, neemt niet weg dat een aantal therapievormen wel degelijk de moeite waard zijn om eens nader te onderzoeken zodat ze als additief kunnen worden ingezet.
Graag jullie reakties
Noa