als je mijn stukje goed leest lees je dat ik zeker wel verwacht dat die katten heel veel voor je betekenen. anders had ik nooit zo'n stukje geschreven. en dat jij zover wil gaan prima, natuurlijk moet je dat zelf weten. maar er zijn ook mensen die dat niet handig vinden, zoals ik. wie weet wat voor positiefs er voortkomt uit het wegdoen van je katten: bijvoorbeeld een ontdekking hoe heerlijk een leven met vrienden is.
groetjes,
mirjam
Wat een impliciet beledigende opmerking jegens Chantal is dit, Mirjam. Jij hebt geen idee van Chantal's vriendenkring. Ik vind dat je wel heel erg persoonlijk bent zonder Chantal te kennen (ik ken haar ook niet).
Ik ben ook allergisch voor katten (geworden na 20 jaar katten te hebben gehad en 1 bezoekje aan een raskattententoonstelling met 10.000 raskatten) en was echt prima geholpen met Flixonase. Geen probleem met loopneuzen meer en ik kon gewoon lekker mijn katten houden. Heerlijk. Flixonase is niet schadelijk en ik ben blij dat het er is.
Ik had ook allang gelezen, dat Chantal dat had gezegd. Ondanks dat vind ik het absoluut niet gepast, dat een ander zomaar oordeelt over andermans leven. Sommige mensen zijn nu eenmaal erg op zichzelf en zijn daar happy bij. Anderen hebben weer heel veel vrienden en zijn daar happy bij. Dat iemand aangeeft een solitair leven te leiden betekent niet automatisch dat je de deur openzet voor betweterige prikkers.
Sorry voor mijn wellicht niet zo vriendelijke reactie. Ik vind het jammer dat de discussie daardoor een klein beetje te heftig is geworden.
Mirjam, ik begrijp dat je het goed bedoelt maar die opmerking over een leven met vrienden deed best wel pijn. Ik heb er niet zelf voor gekozen om geen vrienden te hebben. Ik ben 24 (vandaag precies, zelfs) en ben gepest vanaf de kleuterschool tot de dag dat ik van school ging op mijn 16e. Dat is geen goede basis om mensen te leren vertrouwen. Daarnaast ben ik geen uitgaans type en vrienden ontmoet je over het algemeen niet in de rij voor de kassa van de supermarkt.
Ik ga niet mijn volledige levensverhaal op tafel gooien, maar ik kan je wel vertellen dat ik in mijn korte leven niets dan tegenslag heb gekend. Op dit moment heeft mijn broer (hij is 30) kanker; dat is ook niet iets waar je makkelijk mee omgaat.
Juist omdat ik zo'n vervelende jeugd heb gehad en zo moeilijk vrienden maak betekenen de katten zo veel voor me. Ik ben vaak depressief en de liefde die je van die beesten krijgt kan alles weer helemaal goed maken. Misschien heb je wel kinderen. Veel ouders zeggen dat hun kind onvoorwaardelijk van ze houdt en dat ze dat het mooiste in de hele wereld vinden. Nou, ik wil geen kinderen maar de liefde die ik van de katten krijg vind ik dus het mooiste dat er is. Misschien klinkt dat vreemd, maar als je mijn verleden kent is dat helemaal zo gek niet. De opmerking “meteen je katten de deur uit” is dan ook onverteerbaar voor mij. Voor mij is dat net zo onmogelijk als voor een ouder die te horen krijgt “je baby de deur uit”. Die ouder zal dat ook niet doen en naar andere oplossingen op zoek gaan.
Nou, en omdat mijn katten net zoveel voor mij betekenen als voor de meeste ouders hun kind, ben ik dus naar alternatieve oplossingen op zoek gegaan. Ik vind het jammer dat ik die hier niet heb kunnen vinden maar ik zal maandag in ieder geval naar die spray vragen. 
Beste Chantal,
Jouw uitleg sterkt me nog meer in de overtuiging dat fysieke klachten ook een geestelijke achtergrond hebben. Natuurlijk heb je heel wat meegemaakt in je leven en dat is niet makkelijk. Als dadelijk blijkt dat de neusspray niet helpt of je na verloop van tijd blijkt er nare gevolgen van te ondervinden, heb je weer een tegenslag te verwerken. M.i. ben je niet allergisch voor katten, maar voor het leven.
Je reageert allergisch op je katten, omdat je onbewust jezelf niet toestaat de liefde die ze je geven daadwerkelijk te ontvangen. Je zult heel hard aan jezelf moeten gaan werken om er wat van te maken. Je moet echter wel willen. Je zegt dat je er niet voor gekozen hebt om geen vrienden te hebben. Dat heb je echter wel. Je kunt in heel veel situaties vrienden tegenkomen, je moet het alleen willen zien en de keuze maken, ook al deze nog zo moeilijk, om je er voor open te willen stellen. Als je geen uitgaanstype bent, kies dan andere dingen waar je mensen kunt ontmoeten bv. door gezamenlijke interesses. Schuil je niet achter je rotverleden. Het is nu eenmaal een feit dat een aantal dingen je is overkomen. Iedereen heeft zo z'n rugzakje meegekregen en bij de een zit er nu eenmaal meer in dan bij de ander. Wat je er mee doet is een keuze. Als je er niets mee doet is dat ook een keuze! Zo kun je tav je broer er ook voor kiezen positieve dingen met hem mee te maken. Hij is niet alleen maar kanker, hij is ook nog steeds een mens waar je mee kunt huilen maar ook nog kunt lachen!!
Als je wilt kiezen voor het leven is het een zoektocht wat voor jou de beste manier is. Ik zou zeggen: zie het als een uitdaging en begin deze eerste dag van je nieuwe levensjaar niet met terugkijken wat voor vervelende dingen je hebt meegemaakt, maar ga kijken wat en hoe jij je leven leuk kunt maken. Nee, een kant en klare oplossing zul je niet van me krijgen (alweer een teleurstelling…of…), maar ga lezen, ga zoeken wat voor therapie het beste bij jouw past, ga dingen doen die jij leuk vindt etc. etc. Gun de pesters van vroeger niet dat ze nu nog de macht hebben over jouw leven van nu!!! Neem elke dag een klein stapje in de goede richting en je zult zien dat er na verloop van tijd heel wat gebeurt is.
Misschien komt bovenstaande wat hard op je over, maar ik weet echt waar ik het over heb. Ik zal je niet vermoeien met mijn jeugervaringen en wat ik als jong-volwassene heb meegemaakt, maar ik heb rond m'n dertigste de omslag gemaakt om wat van mijn leven te willen maken, anders was ik er nu waarschijnlijk niet meer geweest. Ik heb daardoor een aantal fysieke en geestelijke klachten overwonnen en geniet nu met volle teugen van het leven. Nu bijna twintig jaar later kan ik voldaan terugkijken, maar nog blijf ik elke dag aan mezelf werken door elke dag weer de verantwoordlijkheid voor mijn eigen leven te nemen.
Het ga je goed (en morgen nog beter),
Sarah
Sorry maar ik heb al therapie gehad en ben hier ook niet gekomen om therapie te krijgen. Ik ben gewoon allergisch voor katten, honden en stof. Dat is d.m.v. een bloed test aangetoond. Ik wil helemaal niet agressief of defensief overkomen, maar ik kan me niet herinneren om een psychologische analyse gevraagd te hebben…
Hoi Chantal.
Ik weet helaas geen homeopatisch middel voor je.
Stomen, dampo/tijgerbalsem , was het in mijn tijd, er waren toen nog geen spay's en andere inhalers.
Maar ik heb de hele draad gelezen en wilde toch graag even reageren.
Ik kan me voorstellen dat je de katten niet weg wilt doen.
Zou ik ook niet doen.
Ook ik had het vroeger benauwd en was alleergisch voor kattenharen, vogelveren en noem maar op.
(Ik heb het nog wel eens benauwd, hoor;) ).
En misschien heb je alles al gedaan en zijn de volgende dingen waardeloos, maar goed.
Maar wij hadden geen tapijt op de grond.
En mijn slaapkamer bleef voor de katten gesloten.
Wat voor weer dan ook sliep ik met de ramen open.
En er werd zowat elke dag gedweilt en gelucht.
Het feit dat ik in ieder geval een goeie nachtrust kreeg, hielp al.
Verder zou ik je aanraden om er geen nieuwe kat bij te nemen als er èèn overlijdt.
Probeer het te beperken tot èèn.
Sterkte er mee!
Joke.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's